حيات فكري و سياسي امام صادق(ع)

به گزارش دنياي 77 ، استاد دانشگاه رسول جعفريان در يادداشتي در روزنامه اطلاعات نوشت:

“ابوعمرو جاحظ: ظفر بن محمد ، او كسي است كه دنيا و قانون آن را نمي شناسد” (راشايل جاحظ ، صفحه 106)

اعتماد اصلي شيعه به امام صادق (ع) از نظر عقلي و عقيدتي و به قسمت بزرگي از حديث و علم اهل بيت توسط اين حضرت گسترش يافته است. امام صادق در آستانه جوامعي بود كه در ميان شيعيان ظهور مي كرد و در راس دستور كار خود براي محافظت از شيعيان در برابر انحرافات و از انحرافات موجود زمان خود بود كه پاكي فكري و عقيدتي و آزادي تربيتي آنها مدام مورد تهديد و بازداشت بود. . توصيفات امامت جعفر بن محمد الصادق (ع) كه در بسياري از جوامع روايي شيعه و كتب تاريخي از جمله كافي (كتاب الحجه) گنجانده شده است ، كشف غم و اندوه ، اثبات ائمه است. “دانش ، اراده ، و راهنمايي و هدايت موثر.

شخصيت اخلاقي و حقوقي امام

درباره شخصيت علمي امام صادق (ع) شواهد بسياري وجود دارد. به گفته شيعه ، انتصاب وي به پست امامت از طرف خداوند مطرح شده و در نتيجه مستقيم اين نگرش ، وي دانش ويژه اي درباره امامت كسب كرده است. در ميان اهل سنت ، حضرت در روايت حديث ، فقه و خطا جايگاه والايي دارند؛ به طوري كه وي را شيخ مسلماني ابوحنيفه و ماليكا بن انس و بسياري از محدثان بزرگ مي دانند. مالك ابن انس يكي از كساني بود كه مدتي در محضر امام زاده (ع) تحصيل كرد و درباره شخصيت وي چنين گفت:

“من مدتي در خدمت ظفر بن محمد بودم. امام شخصي شوخ طبع بود و هميشه لبخند ملايمي بر لب داشت. وقتي نام پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) در حضور او ذكر مي شود ، رنگ او سبز و سپس زرد مي شود. من او را در خارج از سه پادشاهي نديدم ، او در حال نماز ، روزه و يا تلاوت قرآن بود ، و او هرگز هيچ حديثي از پيامبر (صلي الله عليه وآله) صلي الله عليه و آله و سلم را بدون وضو و كلمه اي بي فايده بود. او صحبت نكرد. او يكي از دانشمندان زاهدي بود كه ترس از خدا تمام وجودش را گسترش داد. “من هرگز افتخار خدمت او را نداشتم ، او بستر خود را براي من گذاشت.”

از عمرو بن مقدم نقل شده است كه فرمود:

“اگر به جعفر بن محمد نگاه كنيد ، مي دانيد كه او از خاندان پيامبران است.”

وقتي ظفر بن محمد (سلام الله عليه) را ديدم ، فهميدم كه او از اولاد پيامبران است.

جاحظ ، از مشهورترين دانشمندان قرن سوم ، درباره آن حضرت گفت:

“جعفر بن محمد ، كه جهان و فقه را مي شناسد و مي گويد: ابا حنيفه ، از آنچه آموخته اي و از سفيان ثوري و از نظر تو در اين سوره.”

جعفر بن محمد بود كه علوم و فقه جهان را آموخت و گفته مي شود كه ابوحنيفه از شاگردان وي و سفيان ثوري بود و مطالعه اين دو براي عظمت علمي وي كافي است.

ابن حجر الحيثمي نيز با تمجيد از شخصيت علمي امام يادآور شد كه افرادي مانند يحيي بن سعد ، ابن جريح ، مالك ، سفيان الثوري ، ابوحنيفه و شعبه و ايوب سجستي از وي روايت كرده اند.

سخنان بسياري در مورد شخصيت امام صادق (ع) توسط علما و انديشمندان نقل شده است و استاد اسد حيدر آنها را در كتابهاي ارزشمند خود الامام الصديق و مدهب الاربا جمع آوري كرده است ، نيازي به آوردن آنها به اينجا نيست. تعداد زيادي از طلاب كه در سخنراني هاي امام شركت مي كردند يا از آن حديث نقل شده اند ، عظمت شخصيت علمي وي را نشان مي دهد.

حسن بن علي الوشا ‘گفت: در مسجد كفر نود نفر را ديد كه حديث ظفر بن محمد را مي خواندند و حدود چهار هزار نفر حديث را براي كساني كه آن را مي خوانند و مي شنوند ، ذكر مي كنند.

سفيان الثوري – كه در منابع اهل سنت به رياضت و دانش مشهور است – فروتنانه با ناصر بن كثير با امام صادق (ع) زانو زد و از آن مزيت علمي و اخلاقي بهره برد. نصير در سفر حج همراه سفيان نزد امام آمد و گفت: مي خواهم به حج بروم ، چيزي به من بياموز تا به وسيله آن نجات پيدا كنم. امام آنها را در يك دعا راهنمايي كرد. در موارد ديگر ، وي نااميدانه از امام مي خواهد كه براي او حديث نقل كند.

در اين ميان كساني بودند كه براي تضعيف امام صادق (ع) احاديث جعلي را نقل كردند. شريك در اين باره مي گويد: ظفر بن محمد مردي صادق و باتقوا است ، اما افراد نادان با او مي آيند و او حديث جعلي را از بيرون نقل مي كند. امامي را كه براي استخراج ثروت و پول از مردم انكار مي كنند. يكي از مشهورترين آنها عبارت جبهه دانا بنا است كه ادعا مي كند شناختن امام از نماز و روزه و همه وظايف و وظايف شرعي كافي است. شريك در پايان سخنان خود گفت: ميدان جعفر پاك و پاك از همه اين دروغ هاست ، اما با شنيدن مردم اينها موقعيت امام در نظرشان سست مي شود. به غير از اين موارد ، امام به ويژه از نظر روحانيون و علماي جامعه ، در زمان خود از شكوه چشمگيري برخوردار بودند. ابوجهرا در اين باره مي نويسد: “علماي اسلام با امام سادع (ع) و غير از دانش وي در مورد همه اختلاف عقايد و تعدد تعداد آنها موافق نيستند.”

و نويسنده كتاب معروف “ملل و بيس” درباره شخصيت علمي و اخلاقي امام شهرستاني مي نويسد: برگزيد. “

ابوحنيفه حديثي از امام صادق (ع) نقل كرده و همچنين از امام باكر (ع) بهره مند شده است؛ از آنجا كه امام صادق (ع) روايت او بارها در كتاب “العتر” مشاهده شده است. وي خود در مورد امام صادق (ع) مي گفت: “من هرگز فقيهي بهتر از ظفر بن محمد نديده ام و او مسلماً دانشمندترين امت اسلامي است.”

“او يكي از دوازده امام و از بزرگان اهل بيت رسول خدا بود. وي به دليل صدق سخنانش به صادق معروف شده و فضل وي از تفسير لازم مشهورتر است.”

و شيخ مفيد (ر) درباره وي فرمود: “همان اندازه كه علماي اسلام از حديث نقل كرده اند ، هيچ روايتي از ساير اعضاي خاندان وي نقل نشده است.”

منصور عباسي كه هميشه درگير مبارزه با علويان بود ، با معرفي برخي از حقوقدانان سعي در از بين بردن شخصيت امام زاده (عليه السلام) داشت. او به مالك مي گفت: “به خدا سوگند ، تو مردي عاقل هستي … و اگر زندگي من زنده بماند ، من فتوا و گفته هاي تو را به صورت مكتوب توسط مشايف به همه افق خواهم فرستاد و مردم را مجبور به پذيرش آن مي كنم.” “

“حركت منصور به دليل علاقه او به مالك نبود ، اما او مي خواست نفرت و حسادت خود را نسبت به امام صادق (ع) به عنوان نمادي از مالك قطع كند.”

انتهاي پيام