۲۲ ويژگي اختلاسگر فرهنگي – ايواره

به گفته بسياري از انديشمندان عدالت خواه ، اين گروه از تخصيص دهندگان خطرناك تر از كساني هستند كه جيب مردم را از نظر اقتصادي خالي مي كنند زيرا اين افراد “مزاياي” بسياري دارند ، اما آسيب غير مادي آنها بسيار بيشتر است. در حقيقت ، زمينه هر نوع سرقت اموال ديگران در قلمرو “فرهنگ” رخ مي دهد. شناختن آنها كار آساني نيست ، با اين حال ، مطالعه دقيق عملكرد ، مشاغل و شرايط آنها در طي سال ها مختصاتي را فراهم مي كند كه ممكن است در قالب يك كتاب ظاهر شود ، اما نكات مشترك:

1- انحصارات و وندك تحصيل كرده اند؛ به نظر مي رسد آنها فرهنگ را دوست دارند ، اما در واقع سودآور هستند.
2- آنها از اصول آداب ، خوش لباس و مودب صحبت مي كنند و غالباً نگاه عاقلانه اي به ديگران دارند.
3- “مديريت” را دوست دارند؛ نه دانش و تجربه مديريت بزرگان علم مديريت ، فقط ميز مديريت با عوارض جانبي آن مانند: صندلي چرخدار ، دبير ، پيشخدمت و غيره
4- همه جا هستند؛ گاهي مدير كل يك م institutionسسه بين المللي ، گاهي رئيس يك بنياد فرهنگي و گاهي در كسوت يك مجموعه نشر يا اطلاعات ، در يك نقطه در كسوت يك دانشمند خبره …
5- آنها براي دهه ها هميشه رئيس جمهور بوده اند. آنها هميشه شكايت مي كنند: آقا! آنها ما را رها نمي كنند .. ما چاره اي جز خدمت نداريم ..
6. به حدي كه دائماً مورد ستم و تحقير قرار گيرند؛ آنها در برابر مافوق خود تكريم و تعظيم مي كنند. اجازه ندهيد كه گرد و غبار روي ميز آنها بنشيند.
If- اگر گواهينامه و پلاك درجه بندي مي خواهيد همه جلوي اتاق آويزان هستند و صورتشان آويزان است.
8- آنها شكايت دارند كه مقوله فرهنگ مورد ظلم واقع شده و بودجه تحقيق محدود است. و آنها آمار و نمودارهاي عمومي را از كشورهاي ديگر ارائه مي دهند تا آزمايش كنند كه از نظر بودجه چقدر عقب هستيم.
9. آنها معمولاً چندين موقعيت تحقيقاتي با هم دارند ، همچنين در چندين دانشگاه تدريس مي كنند. در يك يا دو مجله تحقيقاتي ، آنها يا ويراستار يا مدير عامل هستند. بدون مطالعه دقيق برخي از كتابها در طول سال.
10- آنها از حضور م ofثر نخبگان و چهره هاي جديد به شدت اجتناب مي كنند مگر اينكه اطمينان داشته باشند كه هيچ مانعي در حمايت يا ارتقاي رياست جمهوري ندارند.
11. آنها تلاش مي كنند در بالاترين سطح نظارت قرار گيرند ، به طوري كه فقط آنها ديگران را كنترل مي كنند و هيچ كس قادر به نظارت بر آنها نيست.
12. در جلسات تصميم گيري ، به عنوان مثال ، براي دادن امتياز به يك استاد يا كتاب يا تصويب برنامه ، آنها معمولاً چيزي نمي گويند ، فقط با عطسه و سرفه يا بالا كشيدن ابرو ، به مقصد مي رسند آنها
13. آنها از يك سال پيش كه دوره كارشان به پايان مي رسد ، قصد دارند پايگاه جديدي را رزرو كنند.
14. آنها مانند ديپلمات هاي باتجربه صحبت مي كنند ، با تاني حساب مي كنند و مي شمارند ، به گونه اي كه مخاطب بايد در مورد معناي سخنران فكر كند. اگر كسي بخواهد تأييد كند ، بلافاصله مي گويد: كاملاً برعكس!
15- هدف اصلي استفاده كامل از امكانات و امكانات ماني است كه تحت نظارت آنها است. تا آنجا كه ممكن است ، آنها از افراد معتبر و متخصصان سطح پايين براي تبليغ و تبليغ برنامه هاي شخصي استفاده مي كنند.
16- آنها دائماً در مورد افراد با نفوذ در حال مشاوره و شايعات هستند تا موقعيت فعلي خود را حفظ كنند يا مديريت ارشد را بپذيرند اما ظاهراً طوري رفتار مي كنند كه گويي بايد تكاليف خود را انجام دهند.
17. آثار از آثار آنها مشخص است ، اگر نه همه ، بيشتر آنها به طور مستقيم يا غيرمستقيم به كشوري كه مسئوليت آن را دارند مربوط مي شوند.
18- از آنجا كه آنها كار مهم يا برنامه خلاقانه انجام نمي دهند ، آنها هميشه رئيس هستند. آنها يك كار مشترك انجام مي دهند
گرم شود و آنها مقررات را براي جلوگيري از هرگونه تغيير و نوآوري حفظ مي كنند.
19- آنها نظرات خبرگان را خلاصه مي كنند و آنها را به مافوق خود ارائه مي دهند ، گويي كه آنها خالق آنها هستند.
20. در مكاتبات و جلسات ذكر عناوين و افتخارات الزامي است. به عنوان مثال ، اگر عنوان “پزشك” ناخواسته حذف شود ، اين يك توهين بزرگ محسوب مي شود ؛ با اين حال ، هيچ كس نمي داند كه وي كي ، كجا و با چه اعتبار علمي مدرك خود را دريافت كرده است. اين است
21. كمتر در دسترس است. معمولاً يك دفتر طولاني و طولاني توسط شاگردان احاطه شده است ، حتي اگر او اغلب بيكار باشد.
22- اوبي اوبي با دانستن اينكه مورد استفاده فرهنگي شناسايي و شناسايي نشده است ، نه تنها همچنان نگران است ، بلكه براي مدت طولاني منابع انساني ، معنوي و مالي سازمان را به نفع خود مصادره مي كند.

و نكته اصلي؛ او مي داند كه چگونه از افكار ، برنامه ها و ايده هاي همكاران موسسه تحت رهبري خود استفاده كند به گونه اي كه به طور مداوم رزومه خود را پرورش دهد و هيچ اتفاقي نيفتد.