نوروز سُنت نيست، فرهنگ است!

به گزارش دنياي 77 ، در يادداشتي در روزنامه اعتماد به نفس فردوس مجلسي مي نويسد: “نوروز يك سنت نيست ، يك فرهنگ است! نوروز نقاشي و رنگ آميزي است ، اين يك هنر است. نوروز موسيقي ، نوآوري ، جواني ، عشق و دوستي است. نوروز نماد پيروزي خير بر شر است. اين ترازوي بهار است ، انفجار عصبانيت است. و براي قطع دوستي و بستگان ، اين مروج صلح و سازش است. نوروز شكسته و لانه شده و از آلودگي ها و آلودگي ها از خود رها شده است. نوروز زمان طراوت است ، شادي و خنده. اكنون نوروز بيش از حد معمول است

بودايي ها با رسيدن به عبادتگاه هاي خود ، سفرهاي طولاني و دشوار تا تحقق نذورات خود ، دشوار هستند. هندوها پس انداز سالانه خود را در بنرهايي براي حمام در آب خام خرج مي كنند ، جايي كه بدن خود را در آب راكد مي شستند و اجساد مرده را دور مي گذارند تا روحشان پاك شود و راحت شود. اين سنت ها از گذشته رها شده اند ، از زماني كه دانش و خرد انساني محدود بود و مايا گسترده بود. رنج به عنوان هزينه اي براي نيازهاي آنها نشان داده شد. گويي خداوند مهربان فقط رضايت اندوه را مي پذيرد.

مثل نوروز نيست. هيچ نوشابه اي در آن وجود ندارد. ناباروري را بارور نمي كند ، نويد جهنم در بهشت ​​را نمي دهد يا به اميد كاذب لطمه نمي زند. نظريه هاي امروزي توسط منتقداني اتخاذ مي شود كه باورهاي گذشته و اعتقادات گذشته را با ناآگاهانه انجام مناسك و رنج بيشتر از مدعيان دانش و خرد امروز تحت تأثير قرار مي دهند. اما نوروز مانند موسيقي و هنرهاي ديگر است. اين يك كتاب و گزارشي از درستي و خردمندي پيشينيان است ، و نه انعكاس چالش و خشم. كار آن هيچ ضرر و ضرري ندارد و در هفته نمادين رنگارنگ پيامي جز شادي ، اميد و خوشحالي وجود ندارد.

دكتر محمد علي اسلامي نودوشان گفت: “حدود مرزهاي فرهنگي ايران به حدي است كه آنها نوروز را رعايت مي كنند.” نوروز آرش تير و كمان فرهنگ ايراني است. ايران نمادي از يك حوزه فرهنگي فراتر از مرزهاي سياسي است. در طول تاريخ بارها گفته شده است كه حاكمان مختلف ايران و غيرايران همزمان بر ايران فرهنگي حكومت مي كردند ، اما بر كساني كه ايراني بودند حكومت مي كردند. ترك ، توراني ، عرب ، تاجيك ، ازبك ، سيستاني ، فارسي ، گيلكي ، كرد يا كارمني باشد. ايران آنها را جذب كرده است. وي از نيكلاي اولزايتو ، نوه هلاكوخان و نوه چنگيز ، كه نامه هاي مكرر او وحشت آور است ، سلطان محمد خدابنده را ساخت و آن گنبد و بارگاه بزرگ سلطان را به عنوان يادبود نگه داشت. كرم اين تحول ، پرورش اين لطافت از آن خشونت ، آوردن اين گل از آن تالاب ، اين يك معجزه و الهام است كه از سياست و شمشير ناشي نمي شود. اين يك فرهنگ قديمي ، غني ، ظريف ، گسترده و تأثيرگذار است كه نام آن فرهنگ ايراني و بيان معصوم و اميدوار كننده نوروز است.

اگر ميليون ها نفر در اين منطقه فرهنگي از چين غربي تا اروپاي شرقي مي خواهند نوروز يك نماد جهاني باشد ، زيرا آنها مي خواهند مراسمي باشد كه به سادگي نمادي از قداست ، دوستي ، نرمش ، اتحاد ، هماهنگي ، خويشتنداري و دهقان باشد ، زيبايي و عدالت جهاني و جهاني است و با هيچ دين و حرفه اي سازگار نيست. مورد احترام همه ، با فضيلت ، دوستانه ، دوست داشتن و متحد شدن. بگذاريد مبارزان متفكر نوروزي شوند. “نويد نوروز و آسايش و راحتي و پيروزي خود را بده!”

انتهاي پيام