سرمايه‌سازي در علوم انساني ايران معاصر

در اين مقاله ، ما در مورد عملكرد مديريت سرمايه گذاري استاد فقيد دكتر صحبت مي كنيم. علي شيخ الاسلامي.

سرمايه داري عملكردي است كه توسط انديشه ، اعتماد ، عمل گرايي و دانش و تجربه فراهم مي شود. اينها به منظور تجميع منابع توزيع شده و بعضاً ناپايدار بايد جمع شوند. سرمايه گذاري مانند اتصال حوضچه ها است كه در نهايت رودخانه اي پربركت و پربار را تشكيل مي دهد.

در طول اقامت بسيار طولاني دكتر شيخ الاسلامي ، كساني هستند كه او را عصباني كرده اند. او همچنين در ميان اساتيد و دانشمندان مخالفاني داشت كه با آنها هميشه با ادب ، بردباري ، خرد ، كرامت ، متانت و بزرگترين گشودگي تعامل داشت ، يا به قول ابوهلال عسگري “لفاظي سكوت” را دنبال مي كرد و مديريت داشت تعادل فراتر از مقوله هاي معمول بود

بنابراين ، استاد شيخ الاسلامي علاوه بر اينكه يك سرمايه بزرگ براي اعضاي هيئت علمي در مسير رشد سازماني است ، همچنين يك استاد در زمينه تعالي انسان و ستوني در جهت ارتقا بهره وري سازماني و تقويت سيستم خبره و نهادينه سازي و تقويت بود. اعتماد كارشناسان حساسيت آنها بود و مورد توجه قرار گرفت و عامل اصلي پايداري روال مديريتي و قدرت ساختار دانشگاه ، از جمله در خوارزمي ، علامه و دانشكده ادبيات دانشگاه تهران و ساير حوزه هاي حوزه مديريت بود.

ما سخنان خود را با نقل خاطراتي از وقايع پيش از انقلاب دانشكده ادبيات دانشگاه تهران كه بخشي از تاريخ معاصر علوم انساني ايران به حساب مي آيد ، ادامه مي دهيم.

يك شب در ماه مبارك رمضان ، در يك مجلس معنوي ، با استاد محمدرضا حكيمي ملاقات كرديم كه خاطره زير را داشت: «دكتر زرين كوب ، در دوره اي كه مدير گروه زبان و ادبيات فارسي دانشگاه تهران بود ، از من خواست براي يادگيري نثر عربي تحصيل كنم. من به شرطي توافق كردم كه متن نهج البلاغه را بياموزم و تحليل هاي بلاغي ، صرفي ، نحوي و معنايي انجام دهم. وي همچنين اعتراف كرد. وقتي من تدريس را شروع كردم ، مخاطبان كم كم از دانشجويان رشته ادبيات فراتر رفتند و آنها از گروه ها و كالج هاي ديگر آمدند و ما به سالن بزرگتري رفتيم. با رونق كلاس ، با توجه به مضامين نهج البلاغه ، موضوعات مختلف اجتماعي مطرح و موضوع بسيار ايمن در نظر گرفته شد و ادامه كلاس به حالت تعليق درآمد و نگهبان آماده حمله به من بود. رئيس دانشكده در آن زمان ، دكتر عزت الله نگهبان ، استاد باستان شناسي بود كه به افسران گفت: “تا زماني كه من در اينجا هستم ، اجازه نمي دهم كه نيروهاي امنيتي به استاد من حمله كنند ، و او بايد از امنيت و امنيت برخوردار باشد ، و غيره.” “

اين واقعه را مي توان يك الزام عيني براي رعايت حريم خصوصي دانش و دانش براي مردان و م andسسات دانش در تاريخ علوم انساني معاصر دانست و نياز به حمايت از سرمايه انساني را يادآوري كرد.

اما دروس اصلي و اصلي دكتر شيخ الاسلامي در چهار موضوع دنبال مي شود:

1- شخصيت مديريتي
دكتر. شيخ الاسلامي در زمينه مديريت خود پيشگام نبود ، بلكه بيشتر بر هدايت و افزايش سرمايه انساني تمركز داشت. او نگران بود ، هرچند زياد ابراز نكرد. رويكرد ترسناك تهديدآميز ، شكاكانه و مشكوك نبود. بنابراين ، نسل هاي مختلف زير چتر مديريت تفكر رو به جلو وي رشد كرده و رشد كرده و به يك سرمايه انساني ماهر در زمينه علوم انساني تبديل شده اند.

او دريافت كه براي رشد و توسعه علوم انساني ، بايد افراد تحصيل كرده ، خردمند ، توسعه يافته و متمدن تري در اين زمينه وجود داشته باشند و هر روز بيشتر به صحنه بيايند. دكتر. شيخ الاسلامي حمايت معنوي خود را گسترش مي دهد تا ديگران تحت نظر او اعتماد به نفس پيدا كنند و شهامت ورود به عرصه اجرايي را داشته باشند. او مي خواست آنها بلند شوند و فراتر از او پرواز كنند. گويي قرآن كريم به استاد آموخته است كه: “و آنها را به رحمت رحمت ، به مكان ذلت فروكش كن”.

در موسسات علمي ، همه ما اعم از كارمندان و اعضاي دانشگاهي ، مديران و مسئولان با استدلال عميق تر ، آينده نگري بيشتر ، تحمل ، افزايش تحمل ، عمل گرايي و استاندارد سازي برنامه ريزي شده ، مي توانيم به رشد و توسعه علوم انساني كمك كنيم ، و اين يكي است از استراتژي هاي اساسي براي تقويت علوم انساني در ايران خواهد بود

2- رشد و توسعه منابع انساني و سرمايه
در زمينه گسترده آموزش عالي و در ميان مديران عالي و مياني علوم انساني كشور ، افراد كمي بوده اند كه مانند دكتر شيخ الاسلامي ، اين همه صبر ، وسعت ديد و بينش طولاني مدت را نشان داده است. اين درس عالي ، به ويژه با دانش داده هاي مديريت اين استاد فقيد ، يك هديه نفيس و يك ميراث عالي براي مديريت در م institutionsسسات حوزه علوم انساني معاصر است.
هوش فراوان ، ذهن باز ، فروتني ، دلسوزي ، صراحت ، تحمل ، آينده نگري ، لحن آرام و پرهيز از عصبانيت ، جا دادن به نمايندگان مجلس و ايجاد فرصت براي مديران مياني به ويژه اعتماد به آنها ، سرمايه هاي انساني زيادي را به رهبري شيخ اسلامي به وجود آورد. براي رشد

مدير سرمايه گذاري در علوم انساني به خوبي مي داند كه اين درخت مثمر ثمر است كه اصالت و پايداري آن به ميزان شاخه هاي آن و گسترش آنها به محيط اطراف و دسترسي آنها به طالبان علم و دانش و محققان بستگي دارد. و استاد شيخ الاسلام از اين نظر فوق العاده بود

3- مسئوليت
دكتر. شيخ الاسلامي رياست دانشگاه خوارزمي (تربيت معلم سابق) را در زماني به عهده گرفت كه رشد و توسعه آن دانشگاه در طوفان درگيري و ناآرامي فراموش شد. وي سالها زير سايه مديريت ثابت خود زمينه ارتقا comprehensive جامع آن دانشگاه را فراهم كرد. اين مدير باتجربه بعداً به عنوان رئيس دانشگاه علامه منصوب شد و همان شيوه و روش را در پيش گرفت و سهم بسزايي در انسجام و رشد آن دانشگاه داشت.

كساني بودند و هستند كه كسي را در مديريت خود هدايت و مديريت نمي كنند و در نتيجه هيچ كس زير سايه آنها رشد نمي كند. ضمن استقرار مديريت دكتر شيخ الاسلامي در دانشگاه هاي خوارزمي و علامه و دانشكده ادبيات و علوم انساني دانشگاه تهران زمينه اي مناسب براي رشد و تعالي هر دانشمند و استادي بود كه براي پيگيري تعالي و پيشرفت علمي خود برنامه و راهنمايي داشت.

وي تأثير مثبت زيادي بر دانشجويان و اساتيد آن نسل داشت و اعتماد فوق العاده اي به جوانان دانشگاه كالج در آن زمان برجاي گذاشت.

4- پرهيز از درخواستهاي شخصي
دكتر. شيخ الاسلامي هميشه يك كلاس استراتژيك در كلاس دانشگاه و در انجمن هاي علمي تحت مديريت خود داشت و حتي با بينش و رفتار خود كلاس ، دانشجو و مخاطبان را رهبري و مديريت مي كرد.
از طرف ديگر ، در طول مدت طولاني مسئوليت وي ، هيچ كس انتظار شخصي از استاد را نمي داند. بي اعتمادي به مديريت ، پافشاري در احترام به رفتار و تقسيم ناپذيري در ديد و بينش استراتژيك و تعلق به سرمايه داري ، عناصر جدا نشدني در مديريت شيخ الاسلامي بودند.

نتيجه
يادگيري از تجربه مديريتي دكتر شيخ الاسلامي در حفاظت از منابع انساني و سرمايه انساني يك درس ماندگار براي علوم انساني معاصر و اين استاد فقيد است ، با غلبه بر اتحاديه هاي صنفي ، گروهي و اجتماعي و مواجهه با سلطه سلطه هاي مختلف بر عليه علوم انساني – چه وارداتي و چه غير وارداتي – بسيار موفق است
روحش براي بازماندگانش شاد ، صبور و با افتخار زندگي كند.

* مدير م Instituteسسه علوم انساني و مطالعات فرهنگي * منتشر شده در روزنامه Informacije