بازي زيركانه اسرائيل  – ايواره

اسرائيلي ها به بهانه حمله به فضاپيماي خيابان مرسر ، علاوه بر تهديدهاي متقابل متقابل ، دو حركت همزمان را عليه تهران دنبال مي كنند: تلاش براي ايجاد اجماع در جامعه بين المللي و در عين حال تشويق بي اعتمادي عمومي به تهران. سياست ها و تعهدات. فرصتي در چارچوب برجام كه مي تواند با تشكيل دولت جديد در ايران ايجاد شود.

اگرچه تهران هرگونه دخالت در حمله هواپيماهاي بدون سرنشين به كشتي تجاري مرسر استريت را رد كرده است ، اما با استناد به ادعاهاي اسرائيل مبني بر خدشه دار شدن تصوير ايران در چشم جامعه بين المللي ، تأييد اتهامات واشنگتن ، لندن و بخارست مي تواند راه را براي اعتراضات عمومي باز كند. باعث تجاوز بيشتر به شهرت تهران شود. تل آويو ، برخلاف رفتارهاي گذشته خود ، كه از درك متحدان غربي او نااميد شده است. واشنگتن و لندن ، به ويژه ، تأسيسات هسته اي را ويران كرده يا دانشمندان ايراني را كشته اند. برنده سوء استفاده مي كند. اين فرصت از سوي تل آويو مورد سوء استفاده قرار مي گيرد زيرا دولت حسن روحاني با وجود همه تلاش هاي خود براي دستيابي به توافق در مذاكرات وين ، سرانجام در دولت جديد كه هنوز در سياست خود نامشخص است موفق شد. موفق خواهد بود. به علاوه ، انجماد مذاكرات وين و آغاز دور جديدي از چالش ها بين تهران و واشنگتن باعث شده است تل آويو با ايجاد اجماع در برابر آنچه تهران تهديدهاي امنيتي مي نامد ، احتمال بازگشت به مذاكرات را بيشتر كاهش دهد.

اسرائيلي ها يك ابتكار تبليغاتي گسترده را براي گردهم آوردن دولت هاي آمريكا و انگليس در اولين مرحله اجماع عليه تهران آغاز كردند. آنها با ايجاد فضايي وسيع براي تبليغات و مشورت ، توانستند واشنگتن و لندن را متقاعد كنند كه صريحاً عليه تهران واكنش نشان دهند و سپس به دولت روماني بپيوندند. به همين ترتيب ، يكي ديگر از اهداف تل آويو – و البته واشنگتن – اين است كه تهران را ملزم كند كه ضمانت هاي لازم از دولت جابيدن براي بي نتيجه ماندن توافق احتمالي در وين ضروري باشد. به عبارت ديگر ، تشديد فشارها و ايجاد “تنگناي اعتباري” عليه ايران در جامعه بين المللي مستلزم اين باور است كه طرف اصلي براي ارائه تضمين هاي لازم در انجام تعهدات برجام ، بايد تهران باشد. زيرا اكنون اين طرف ايراني است كه تهديدهاي خود را براي امنيت حمل و نقل و ثبات منطقه اي مطرح كرده است و مي تواند در آينده نيز اين كار را انجام دهد.

رفتار تل آويو پس از حمله به كشتي مرسر خيابان ناشي از تغيير تاكتيكي مطابق با رويكرد دولت بايدن است. اسرائيلي ها دريافته اند كه اوضاع با دوران دونالد ترامپ و اقدامات دست باز متفاوت است. بنابراين برخلاف گذشته ، آنها سعي مي كنند از ديپلماسي فعال به اقدامات احتمالي آزار و اذيت برسند مانند گذشته. ايده آل خواهد بود كه تل آويو واشنگتن و لندن را متقاعد كند تا مساله خيابان مرسر را به شوراي امنيت سازمان ملل ببرند. در اين صورت بر شدت تنش ها بين تهران و جامعه بين المللي افزوده مي شود و شكاف براي بازگشت به برجام تا حد ممكن بسته مي شود. در همين حال ، بايد ديد واشنگتن و لندن تا چه ميزان با تل آويو در تعقيب سياست هاي مخرب خود تناسب دارند.
آيا واشنگتن و لندن به بهانه كشتي مرسر استريت و تجاوز تل آويو به عنوان تيغي استفاده مي كنند تا تهران را مجبور به عقب نشيني از شرايط خود براي بازگشت به برجام كنند؟ يا مي توان سياست هاي اخير آنها را در زمينه تغيير تعامل با تهران تفسير كرد؟

سكوت ديگر اعضاي تروئيكاي اروپايي با تهران در وين درباره غرق شدن كشتي در جاده مرسر ، مراقبت آنها را در جلوگيري از افتادن در گودالي كه اسرائيلي ها نيمه جان در برابر آينده برجام دارند نشان مي دهد. اگر تروئيكاي اروپايي به كمپين بپيوندد ، تل آويو راحت تر خواهد بود و اگر سكوت كنند ، اسرائيلي ها همچنان در ايجاد اجماع و تشويق بحران اعتماد عمومي به تهران با موانع روبرو خواهند شد. آنچه واضح است اين است كه تل آويو ، پس از تغييرات در حوزه سياست جهاني ، بازي هوشمندانه اي را عليه تهران انجام مي دهد.